ac-yalavac

is. və sif. Ac, heç bir şeyi olmayan, yoxsul, dilənçi, səfil. <Azyaşlı uşaqlar> ac-yalavac, dilənçi günündə yaşayır, gecə-gündüz insan qüvvəsindən xaric işləyirdilər. H. S.. Ac-yalavac qoymaq – hər şeydən məhrum etmək, varyoxunu əlindən almaq, müflis etmək, dilənçi halına salmaq. <Ramazan:> Mən yazığın da var-yoxunu cürbəcür hiylə ilə əlimdən <Səfər> aldı, məni ac-yalavac qoyub, bu günə saldı. B. T.. . . . açan Bəzi sözlərə qoşularaq mürəkkəb sifət düzəldilir; məs.: könülaçan, ürəkaçan, gözaçan, iştahaçan.